І бывай. Ня трэба шкадаваньняў.
Што мне ў іх, калі, на боль і зло,
Сьвеціць зь неба мне тваё каханьне,
Быццам месяц, не сваім сьвятлом.
Рукі твае – сонечныя соты,
Але што заменіць дабрыню?
Што мне ў сонцы – безь яго пяшчоты?
Што мне ў любых вуснах – без агню?
25.III.1967. Ялта.
|
|
